تهران، شهری که گذشته ی آن را با امروزش به هیچ وجه نمی توان مقایسه کرد. تهران در گذشته شهری سرسبز و بسیار زیبا با خانه های ویلایی بوده است. بسیاری از مناطقی که امروزه خیابان کشی شده اند و شهرک های کوچک در آنها شکل گرفته است باغ هایی بوده اند که میوه های آن ها به  سراسر شهر ارسال می شده است.

اما مناطقی نیز در این بین هستند که نغییر چندانی در ظاهر آنها صورت نگرفته و یا می شود گفت که شکل قدیمی خود را حفظ کرده اند. از آنها می توان به منیریه اشاره کرد. این منطقه یکی از مناطق اعیانی بوده است که محل سکونت تاجران، بازاریان و بزرگان بوده است. تهرانی های قدیمی و بازاری ها این منطقه را ازخاطر نبرده اند و با وجود اینکه آژارتمان سازی و ایجاد ساختمان های جدید این منطقه را فرا گرفته است، هنوز هم افراد کهن در این منطقه زندگی می کنند.

خانه های ویلایی و زیبای این منطقه هر روز بیش از پیش رو به نابودی می گذارند و جای خود را به آپارتمان های نوساز می دهند.

اکنون در مورد اسم این محله توضیحاتی می دهیم. وجه تسمیه ی آن مالکیت مادر کامران میرزای قاجاری، فرزند سوم ناصرالدین شاه بر آنجا بود. نام او منیرالسطنه بود که در این باغ در عمارتی  زیبا سکنی داشت.

او به دلیل قدرتی که داشت اسم خودش را بر روی این منطقه گذاشت و از آن پس همگان منیریه را به این اسم می شناسند. پسر وی و خودش باغ های زیبای زیادی در این جا داشتند که اگربه منیریه بروید مکانی که اکنون به دانشگاه افسری اختصاص دارد یکی از آنها بوده است. در جنوب منیریه، خیابان فرهنگ، در شمالش چهار راه سپه، در شرق آن امیریه و در غرب آن هم چهار راه لشگر قرار دارد. منیریه منطقه ای خوش آب و هوا و سرسبز می باشد که برای گردش جایی بسیار مناسب به نظر می آید.

از جمله اماکن گردشگری این منطقه می توان به موزه ای اشاره کرد که در پایین تر به توضیح درباره ی آن می پردازیم:

نام این موزه، مقدم است  که متعلق به یکی از درباریان قاجاری به نام محمدتقی خان احتساب الملک بوده است که بعدها به فرزندش به نام محسن رسید. محسن فردی بود که در جنبه های بسیاری سررشته داشت و صاحب هنر بود.

 همسر وی سلما نام داشت که در طول سال هایی که با هم زندگی کردند کارهای تاریخی زیادی انجام دادند. آنها علاقه ی بسیاری به جمع کردن اشیای تاریخی داشتند و به سفرهایی که می رفتند برای خود چیزهای تاریخی زیادی می خریدند.

ذوق و شوقی که آنها در زندگی داشتند را می توان از حیاط خانه شان فهمید. حیاطی بسیار زیبا پر از گلهای رنگارنگ. از جمله خدمات محسن مقدم می توان طراحی کردن نشان دانشگاه تهران رانام برد که آنرا به استفاده از الگویی از گچ بری های ساسانی انجام داد. علاوه بر آن، واگذار کردن خانه شان به دانشگاه تهران توسط سلما را نیز می توان خدمتی بسیار مهم تلقی کرد.

در و دیوار خانه ی آنها پر است از اشیا عجیب و غریب، انواع صدف ها، تابلوهای نقاشی، سکه ها،  قلیان و چپق، سفالینه و … را می توان در این خانه مشاهده کرد.


منبع: www.iranmavaa.ir