آشنایی با محله های تهران – جعفرآباد(قسمت دوم)

برای اجاره سوئیت مبله در تهران همراه شما هستیم .

 نام وی مش جعفر زین العابدین بود و رابطه ی بسیار خوبی با رضا خان  داشت، ازین رو نام این منطقه جعفرآباد شد. این حکایت را فردی به نام حاج  حسین حسینی آورده است، وی همچنین می گوید این محدوده از حدود 80 سال پیش به  جعفرآباد شهرت یافت. شروع تغییر کردن مزرعه گلاب زمانی است که از گلابدره  جدا شد.

وی در مورد زمین های وقفی نیز توضیحاتی می دهد، بسیاری از مالکان زمین  های جعفر آباد زمین های خود را وقف کارهای خیر کرده بودند که از جمله آنها  می توان به زمین وقفی شازده حسن علی میرزا برای امامزاده صالح اشاره کرد که  البته قدیمی ترین سند وقفی این منطقه نیز درباره ی این موضوع است.

 وی که یکی از رجال قاجاری بود تولیت وقف نامه ی خود را به دست آخوند  محمد علی سپرد، وی پیش نماز تجریش بود و نظارت به این وقف نامه را به  نوادگان بعد از خود سپرد. زمین دیگری نیز هست که به دست آقای حسین ملک زاده  وقف شده است.

از آنجایی که جعفرآباد یا همان مزرعه گلاب قدیم بسیار آب و هوای خوبی  داشته است محل زندگی و ییلاق و قشلاق شاهان و مردان قاجاری بوده است.

از جمله این افراد می توان به: علی‌خان ظهیر‌الدوله، قوام‌السلطنه، نصرت‌السلطنه، ملک‌التجار و… اشاره کرد.

 جعفر آباد در آن زمان به حالت روستا بوده است که دارای امکانات زیادی هم بود.

حتی حمام و مسجد هم نداشت. مردم برای رفع نیازهای خود مجبور به رفتن به  تجریش بودند. از جمله طایفه های مهم این منطقه می توان به محبیان اشاره  کرد که امروزه تعداد بسیار کمی از آنها باقی مانده اند.

 زندگی بیشتر ساکنان جعفرآباد به صورت رعیتی بوده یعنی بر روی زمین های اربابان کار می کرده اند.
نخستین سینمای روباز این منطقه در جعفرآباد تاسیس شده است و مردم منطقه  روزانه برای تماشای فیلم و یا تفریح به اینجا می آمدند. از آنجایی که جعفر  آباد میزابن تعداد کمی افراد بود در آن حیوانات وحشی نیز دیده می شدند که  البته این اتفاق در شب ها می افتاد و در روزها این منطقه، مکانی بسیار پر  رونق بوده است.

 در زمستانها برف بسیار سنگینی در این منطقه می باریده و در بهار و  پاییز نیز بارش باران هر سال دیده می شده. افراد بسیاری از سفارت آمریکا در  این منطقه سکنی گزیده بودند و این نکته نشان دهنده ی جذابیت این منطقه حتی  در دید خارجی ها را نشان می دهد.

 لازم به ذکر است که رضا شاه پهلوی بخش اعظم این منطقه را به قیمت 1300  تومان از متولی امامزاده خرید و به اراضی کاخ سعدآباد افزود. با اینکه  جعفر آباد دارای راه ماشین رو بود اما به دلیلی اینکه منطقه ای دور افتاده  به حساب می آمد ماشین ها بسیار کم از آن عبور می کردند. مغازه هایی که در  این منطقه بودند عبارت اند از: جگرکی، نانوایی و…

اگر خواهان مطالعه ی ب سیشتر درباره ی خیابان جعفر آباد هستید می توانید به نوشته های محمد باقر سامعی درباره ی آن مراجعه کنید.

با اجاره سوئیت مبله در تهران از طریق ایران ماوا آسایش و آرامش را تجربه کنید.

منبع: www.iranmavaa.ir

آشنایی با محله های تهران – جعفرآباد(قسمت اول)

برای اجاره آپارتمان مبله با ما در تماس باشید.

از جمله مناطق بسیار زیبای شمیرانات که دارای حکایات جذابی نیز می  باشد، جعفر آباد است.  متاسفانه تعداد زیادی از ساکنان قدیمی آن باقی  نمانده اند و همین موضوع باعث شده که نتوانیم اطلاعات زیادی از این منطقه  بدست آوریم.

 با این حال به چند تن از آنها برخوردیم و پرسش هایی از آنها در رابطه  با جعفر آباد نمودیم که در پایینتر به آن اشاره می کنیم. شمیرانات منطقه ای  است که هنوز هم با وجود گذشت زمان و تغییر اسم ها، مردمش اماکن را به اسم  های قدیم می شناسند.

این نام ها بر روی هیچ تابلو و یا پلاکاردی واقع نشده اند و بین مردم  قراردادی هستند. اکنون به تحقیقی که در رابطه با افراد قدیمی این منطقه  صورت گرفته است می پردازیم:

خیابان جعفر آباد دیگر حس و حال قدیمی خود را ندارد.

 این خیابان اکنون با ساختمان های سر به فلک کشیده در دو طرف خیابان  دارای نمایی تجاری شده است که در آن دیگر نه از باغ خبری است ونمای زیبای  کوه ها.

 ساکنان قدیمی می گویند که جعفر آباد میزبان یک سیل در سال 1366 بوده است و بعد از آن به طور کلی نمای خیابان تغییر کرده است.

 خیابان جعفرآباد به دلیل شلوغی همیشه ترافیک است و برای گذر از آن باید مدت زیادی را در ترافیک سر کنید.

 نام دیگر خیابان جعفرآباد خیابان شهید جعفری است.

جعفرآباد از شمال به دربند، از جنوب به تجریش، شرق به امامزاده قاسم واز غرب نیز به خیابان اسدآباد محدود می شود.

 ساکنان قدیمی می گویند که در این منطقه 150 سال پیش چیزی به اسم  خیابان جعفرآباد وجود نداشته است وبه جای آن، این منطقه پر بوده از باغ و  درخت.

 این منطقه که در گلابدره قرار داشته است به مزرعه گلاب شهرت داشته.  وجه تسمیه ی آن به مزرعه گلاب، روئیدن زیاد سیب گلاب در این منطقه بوده  است.

 احتمالا اگر قصد رفتن به دربند را داشته باشید نام جعفر آباد به  گوشتان خورده باشد. اما ممکن است نشانی از جعفرآباد نبینید بلکه برای رفتن  به جعفر آباد باید خیابان جعفرآباد را به شمال بروید.

 آب و هوای جعفرآباد در قدیم با چیزی که الان هست به شدت متفاوت بوده  است و به دلیل نزدیکی به کوهستان و آب کافی دارای انواع محصولات گیاهی از  جمله غلات ها، انواع میوه جات، صیفی جات، پنبه و گندم بوده است.

 یکی از اهالی قدیمی این منطقه می گوید که جمعیت افراد ساکن در اطراف  مزرعه گلاب زیاد نبوده اند و تمامی این منطقه باغ و منظره ی کوه های سر به  فلک کشیده بوده است.

 قنات های بسیاری که در این منطقه بوده اند به علاوه ی چشمه ها آب این  منطقه را تامین می کردند، علاوه بر این دو رودخانه ی دربند نیز از این  منطقه می گذشت.

در کتاب هایی نیز به خیابان جعفر آباد اشاره شده که از جمله آنها می  توان به کتابی از منوچهر ستوده اشاره کرد که موضوع مزرعه گلاب در آن به  خوبی بررسی شده است.

در مورد وجه تسمیه ی این خیابان حکایاتی آورده شده است که از جمله آنها  می توان به رابطه ی رضاخان با یکی از مالکان زمین های این منطقه اشاره  کرد.

خوانندگان گرامی؛ اگر به دنبال اجاره آپارتمان مبله با شرابط مناسب و امکانات رفاهی هستید با ما درارتباط باشید.

منبع: www.iranmavaa.ir

آشنایی با اماکن دیدنی تهران – تکیه دربند(قسمت سوم)

امروزه بسیاری از مسافران اجاره آپارتمان مبله تهران را در الویت قرار می دهند. خوانندگان گرامی می توانند برای سهولت در اجاره آپارتمان مبله تهران با ما تماس بگیرند.

بسیاری به نخل گردانی اعتقاد دارند و این مراسم را با شکوه خاصی برگزار می کنند.

 قدیم تر ها این نخل را از داخل حسینیه در می آوردند و بر سر مزار سید علی همان اولین عالم دربند می بردند اما اکنون دیگر این رسم وجود ندارد و فقط آنرا در ظهر روز عاشورا درون حسینیه می چرخانند.

تکیه ی دربند دارای وسعت زیادی می باشد که به 600 متر مربع می رسد. سال های اول که تکیه به وجود ساختمانی وجود نداشت و فقط یک زمین بزرگ بود که در مواقع خاص جوان ها جمع می شدند و چادری برپا می کردند که به واسطه ی تیرک ها سرپا می ماند.

بعدها که چادر به مشکلات زیادی برخود از جمله نفوذ آب به درون آن مردم به فکر ایجاد ساختمان افتادند که بعدها دیوارکشی شد و سقف برای آن هم زدند. در داخل تکیه می توان چند علامت دید که بعضی از آنها 5 تیغه و بعضی دیگر7 تیغه می باشند.

 یکی از آنها که بسیار قدیمی است مربوط به 100 سال پیش و متعلق به حاج علی میری می باشد. این علامتها در اصفهان ساخته شدند و برای سفارش آنها حاج علی اکبر میری به آن شهر می رفت.

سقف تکیه ی دربند در حدود 80 سال پیش شیروانی شد.

این موضوع را سید حسین میری می گوید، وی خادم مسجد امیر المومنین می باشد.

 در این تکیه چند حجره است که هر کدام از آنها مربوط به طایفه ی خاصی بود و در آن ها از میهمان ها پذیرایی می شد.

هر کدام از این حجره ها سماور مخصوص به خود را داشت.

بعد ها فردی به نام آقا سید جعفر دستور داد که این سماورها همه جمع شوند و وسایل پذیرایی نیز یکی شود بنابراین حسینیه از حالت حجره حجره در آمد.

 فردی به نام حسین مرزوقی مسوول پخش غذا بود و اینچنین که از وی تعریف می کنند می گویند که هیچوقت خودش غذا نمی خورده و همه را بین مردم تقسیم می کرده است.

عکس هایی از تمام علمای منطقه، از جمله سید علی، ابوتراب، سید جعفر و سید کمال الدین همانهایی که در بالاتر نیز اسمشان آورده شد بر ستون های تکیه نصب شده است. گویا تمام این افراد در ماه رجب فوت کرده اند و ازین منظر نکته ی جالبی در مورد وفات آنها می باشد.

سید علی که فردی مستجاب الدعوه بوده افراد زیادی به دیدنش می آمدند که از جمله آنها می توان به وزرای قاجار نیز اشاره کرد. علاوه بر سیدعلی به توضیح در باره ی دیگر بزرگان این منطقه می پردازیم:

بعد از سید علی سید ابوتراب عالم بزرگ محله شناخته می شود که بعدها لقب دین پروری را برای خود برمی گزیند.

 گفته می شود او اولین فردی است که کلنگ تاسیس حسینیه را زده است. گفته می شود که وی در سال 1343 قمری فوت کرد. پسر وی سید جعفر بود که برای تحصیل از ایران به نجف رفت و نزد آیت الله خراسانی به تلمذ پرداخت.

 پسر وی سید کمال الدین نام دارد که زندگی بسیار ساده ای داشت وخود را وقف مردم کرده بود تا حدی که مردم خانه اش را پناهگاه خود می دانستند.

 سید کمال الدین در مکتب قرآن را آموخت و با درسهای فارسی و عربی نیز آشنایی یافت و بعدها برای ادامه تحصیل به مدرسه ی محمودیه رفت. از جمله اتفاقات مهم دوران وی درس خواندن با آیت الله طالقانی بود. وی در سال 1414 به رحمت ایزدی پیوست.

ایران ماوا مرکزی مطمئن برای اجاره آپارتمان مبله تهران در سفرهای شما به پایتخت.

منبع: www.iranmavaa.ir

آشنایی با اماکن دیدنی تهران – تکیه دربند(قسمت دوم)

برای اجاره سوئیت در تهران با ما در تماس باشید.

از برخی از افراد قدیمی این تکیه پرسش های صورت گرفته در رابطه با چگونگی اطعام عزاداران حسینی.

آنها می گویند که در قدیم هر خانه ای به سهم خود نذری می پخت و به تکیه می آورد که این غذاها بیشتر بر روی دوری یا سینی مسی قرار داشته اند.

آنها می گویند که اکثر این غذاها خورش قیمه با پلو بوده است. این قضیه تا 20 شب اول محرم که که روضه و تعزیه برگزار می شده بر پا بوده است.

با رفتن به داخل آبدارخانه ی تکیه با دو سماور بزرگ مواجه می شویم که یکی از آنها مربوط به دوران پهلوی و دیگری به پیش از آن به 100 سال قبل برمی گردد.

 حکایتی درباره ی این تکیه وجود دارد که نشانگر نگاه خاص اهل بیت به مریدان و عاشقان می باشد. یکی از مسوولین حسینیه می گوید یک شب مهمان های زیادی از تجریش به تکیه آمده بود و غذا کم آمد.

می گوید یکی از پیرغلام ها به نام سید علی اصغر میری شروع کرد به دعا خواندن در هنگام توزیع غذا و معجزه بود که غذا کم نیامد. تا به حال نیز ازین دسته اتفاق ها نه تنها در این تکیه و این محله بلکه در هر جای دیگری کم نبوده.

 مردمی با اعتقاد خالصانه و عشق به اهل بیت اتفاق های باورنکردنی برای خود رقم می زنند.

در قسمت غربی تکیه حجره ای واقع است که در بالای آن عکس هایی از شهدای این منطقه قرار دارد.

 شمار این عکسها به 27 می رسد.

اگر کمی به آنطرف تر نگاه کنیم منبری را  می بینیم که بر روی آن علمای به نام دربند به وعظ و خطابه می پرداختند.

رابطه ی بین علمای دربند فامیلی و اکثرا پدر پسر بوده اند.

 اولین آنها فردی به نام سید علی بوده که سید ابوترابی که بالاتر به وی اشاره شد پس از وی عالم به نام آن منطقه بوده است.

این دو رابطه ی خویشاوندی با هم داشتند.

 پس از سید ابوتراب که صد سال پیش فوت کرد سید جعفر روی کار آمد و پس از وی نیز سید کمال الدین که لقب وی در بین مردم مهدی بوده است.

اکنون تنها یک نفر از نسل سید ابوتراب باقی مانده که نام وی نیز سید جمال الدین دین پرور است.

 این شخص اکنون رئیس بنیاد ملی نهج البلاغه است و امام جماعت مسجد اعظم تجریش نیز می باشد.

 امام جماعت تکیه تجریش اکنون فردی به نام حاج آقا فقیهی می باشد که البته از طایفه ی همین علمای دربند است. زمانی که رضاخان در سال 1318 دستور به بسته شدن تکیه ها و حسینه ها داد و مراسم های عزاداری برای امام حسن و دیگر ائمه را منع کرد این تکیه یکی از آنهایی بود که بسته شد.

نخل گردانی یکی از رسوماتی است که در عزاداری در شهرهای مختلف برپا می شود.

 برای این امر یک صندوق چوبی مزین را بر روی دست های خود می گیرند که در این امر افراد زیادی شرکت می کنند. این صندوق چوبی نمادی از تابوت سیدالشهدا است.

در این تکیه نیز یک نخل وجود دارد که با پارچه های سبز و مشکی و آیینه و دو شمشیر زینت داده شده است.

برای اجاره سوئیت در تهران با ما در تماس باشید.

منبع: www.iranmavaa.ir

آشنایی با اماکن دیدنی تهران – تکیه دربند(قسمت اول)

برای اجاره آپارتمان مبله در تهران با ما تماس بگیرید.

 

علاقه ی بسیار زیاد ایرانیان به اهل بیت پیامبر از همان روزهایی که به اسلام گرایش پیدا کردند هویدا بود.

 این علاقه تا حدی زیاد بود که بسیاری از ایرایان از جمله کیان در انتقام خون امام حسین مختار را همراهی کردند.

 جلوه ی دیگر این علاقه را می توان نامه های بسیاری را مثال زد که اهالی خراسان برای امام رضا و دعوت از وی فرستادند.

اما این عشق و علاقه ای که ایرانیان به اهل بیت دارند را نمی توان مختص به منطقه ی خاصی دانست زیرا درسراسر ایران در مواقع غم اهل بیت مراسم های خاصی در رابطه با آن و در مواقع شادی و ولادت ها نز مراسم خاصی در رابطه با آن برگزار می شود.

از قدیم مردم در ایام محرم و صفر و یا شبهای قدر در حسینیه ها گرد هم جمع می شدند و به خواندن روضه و عزاداری و دیگر اعمال می پرداختند.

 حسینیه ای در تهران قرار دارد که دارای قدمت بسیار زیادی می باشد. این حسینیه در دربند واقع شده و اهالی نام آنرا تکیه دربند می دانند. در واقع همزمان با ایجاد شهر تهران این حسینیه نیز شکل گرفت یعنی چیزی حدود دویست سال پیش.

اگر پا به درون این حسینیه بگذارید حال و هوای معنوی عجیبی شما را فرا می گیرد که البته بی دلیل هم نیست. تکیه دربند با توجه به پیشرفت شهر و مدرن شدن همان شکل قدیمی خود را حفظ کرده است و سنت و آداب گذشته ی خود را نیز دارا می باشد.

تکیه ی دربند در یکی از کوچه های باریک محله قرار دارد. این تکیه برای کسانی که بار اول می خواهند به آنجا بروند پیدا کردنش کار راحتی نیست که البته به دلیل نصب کردن پارچه های مشکی کنار مسیل این امر بسیار سهل شده است.

البته پیدا کردن این تکیه فقط برای افراد جدید سخت است وگرنه مردم آن منطقه به قدری با این حسینیه انس دارند که گویی خانه ی دومشان در آنجاست.

 اگر پا به درون حسینیه بگذارید افرادی را می بینید که در حال کار کردن در آبدارخانه هستند.

 پرچم های بسیاری از سقف حسینیه آویزان است و بر در و دیوار نیز بسیاری کتیبه های رنگارنگ و پرچم های مشکی مشاهده می شود. سقف این تکیه در حدود 7 متر ارتفاع دارد که در نوع خود بلند به حساب می آید.

در شبهای محرم بعضی افراد قبل از اذان مغرب به این حسینیه می آیند و مشغول به دعاخوانی و راز و نیاز با خدا می شوند.

برخی آداب و رسوم در این تکیه بوده استکه امروزه برداشته شده. اگر گذرتان به تکیه دربند بیفتد در قسمت شمالی آن یک بخش است که کمی از زمین ارتفاع بیشتری دارد. بر اساس پرسش ها معلوم شد که این تکه محل نشستن بزرگان و علمای محله بوده است. زمانی که وقت صرف غذا می رسیده است جوانان با تنگ و تشت آب می آمدند و این علما دست های خود رامی شستند.

 اعتقاداتی نیز بوده است برای شفای بیمار در رابطه با آقایی به نام آقا سید ابوتراب که گفته می شد به هر کی که هفت لقمه غذا بدهد بیماری اش شفا می یابد.

 بر اساس چیزهایی که گفته شد معلوم  می گردد که قدیمی ها به احترام به بزرگترها خیلی اهمیت می دادند و جوانان نیز برای ریش سفیدهای محله احترام خاصی قائل بوده اند اما اکنون دیگر آن حس و حال وجود ندارد و این را می توان از ننشستن بزرگان محله بر روی همان تکه ی مرتفع تر فهمید.

اگر به دنبال اجاره آپارتمان مبله در تهران هستید با ما تماس بگیرید.

منبع: www.iranmavaa.ir

آشنایی با محله های تهران – امامزاده عزیز(قسمت دوم)

برای اجاره سوئیت مبله در تهران همراه شما هستیم .

اگر از اهالی قدمت امامزاده را بپرسید به شما می گویند که امامزاده 1200 سال قدمت دارد. یکی از اهالی قدیمی و تاریخ شناس محل درباره ی امامزاده عزیز می گوید که وی بعنوان جا مانده از کاروان مرو شهرت دارد.

از سالهایی که امامزاده عزیز در این منطقه مدفون بوده است مردم آن را به اسم های مختلفی می شناختند.

یکی از این اسم ها امامزاده اناری است که شاید دانستن علت این اسم برایتان جالب باشد.

یکی از اهالی قدیمی که 80 سال پیش این منطقه را به یاد می آورد می گوید که قدیمتر ها ساختمان امامزاده سه اتاق داشت که اتاق امامزاده در وسط و دو اتاق دیگر در سمت راست و چپ مزار مردم عادی بوده است.

 وی اذعان می دارد که این سه اتاق سر جمع یک ایوان داشته اند و یک گنبد.

گنبد این امامزاده به رنگ قرمز بوده است برای همین مردم به آن امامزاده اناری می گفتند. همچنین وی می گوید که راهی که به امامزاده می رسید جاده ای خاکی رو بوده است که اکنون دانشگاه شهید بهشتی در آن ساخته شده است.

از زمانی که این امامزاده در اینجا دفن شده است تا به امروز مردم اعتقاد زیادی به وی داشته اند و رسوم خاصی نیز داشته اند. سنگ مستطیلی شکلی رو به روی ضریح بوده است که مردم سنگ های کف رودخانه را به آن می زدند و اعتقاد داشتند که اگر سنگ به آن بچسد حاجت روا می شوند.

از دیگر خاطره های  دلنشین اهالی از گذشته ی امامزاده غروب هایش است. زمانی که مردم برای زیارت به امامزاده می رفتند و پس از اتمام آن بر روی تپه به تماشای غروب آفتاب می پرداختند. تا جایی که تا چشم کار می کرد زیر پایشان باغ و سرسبزی بوده است.

تا کنون اتفاقات زیادی بر سر ساختمان امامزاده افتاده است.

در سالهایی که اصلاحات ارضی صورت گرفت بسیاری از مناطق اطراف امامزاده از آن سلب شد و به کارهای دیگری اختصاص داده شد از جمله اینکه مسجدی در همان حوالی برای دانشجویان شهید بهشتی ساخته شد.

 در دهه 50 هم ساختمان امامزاده به طور کلی از بین رفت و پس از آن ساختمان فعلی بدون گنبد به جای مخروبه شکل گرفت. دور و بر آن نیز برج ساعت را ساختند. سالهای اخیر که 5 شهید گمنام در این امامزاده به خاک سپرده شد فضای اطراف نیز به امامزاده اختصاص یافت.

از جمله رسومات مردم اوین در روز عاشورا این است که به امامزاده می روند و طبق سنت قدیمی ها به قرائت زیارت عاشورا می پردازند.

با اجاره سوئیت مبله در تهران از طریق ایران ماوا آسایش و آرامش را تجربه کنید.

منبع: www.iranmavaa.ir

آشنایی با محله های تهران – امامزاده عزیز(قسمت اول)

برای اجاره آپارتمان مبله با ما در تماس باشید.

درزمان ظلم و جور حاکمان بنی امیه و بنی عباس شیعیان بسیار زیر سلطه ی ظلم و ستم بودند و در کشورهایی چون عراق و شام آرامشی نداشتند.

 بسیاری از آنها به ایران مهاجرت می کردند زیرا از علاقه ی ایرانیان به اهل بیت آگاه بودند و می دانستند که در ایران جایشان امن است و جانشان در خطر نیست.

 بسیاری از این افرادی که به ایران مهاجرت کردند از نوادگان امامان معصوم بودند که بعدها بر روی مقبره شان حرمی ساخته می شد.

یکی از امامزاده هایی که در سالهای بسیار دور در حدود 1000 سال پیش به ایران مهاجرت نمود امامزاده عزیز است.

 کمتر کسی آدرس این امامزاده را می داند و یا حتی اسم آن را شنیده است. امامزاده عزیز در اوین قرار دارد که در پایینتر به توضیح مفصل آدرس آن می پردازیم:

برای رفتن به این امامزاده باید از میدان شهید بهشتی به سمت شمال حرکت کنید.

اگر در طول راه از مردم بپرسید که امامزاده عزیز کجاست قریب به یقین بسیاری از آنها نمی دانند برای همین شما باید از یک آدرس از پیش تعیین شده استفاده کنید.

برای رفتن به امامزاده عزیز باید یک مسیر سربالایی را طی کنید. اهالی قدیمی محل می گویند که بارگاه امامزاده بر روی تپه قرار دارد.

وقتی به امامزاده می رسید در ورودی صحن را مشاهده می کنید که 5 شهید گمنام در کنار آن مدفون هستند.

دور قبرهای این شهدا دیوار آجری کوتاهی ساخته شده است.

 امامزاده عزیز در ارتفاع بسیار زیادی از زمین ساخته شده و همین موضوع باعث شده که از آن بالا کل شهر را بتوان مشاهده کرد. آجرهای امامزاده قرمز رنگ و سردر آن نیز کاشیکاری آبی دارد.

بر روی کاشیکاری ها با خط نامعلومی نوشته شده است امامزاده عزیز.

کمی در مورد نحوه ی ورود این امامزاده به ایران توضیح بدهیم.

امامزاده عزیز همزمان با حضرت علی بن موسی الرضا وارد ایران شد.

امام رضا (ع) زمانی که قصد عزیمت به سمت ایران کرد تعدادی از بستگان و خویشانش را نیز با خود به ایران آورد و امامزاده عزیز نیز از همین خویشاوندان است.

بسیاری از بستگان امام رضا در جنگ بدر شهید شدند و بسیاری دیگر نیز در میانه های راه سکونت گزیدند.

امامزاده عزیز نیز اوین را برای سکونت خود انتخاب کرد و پس از مردن وی این مکان تبدیل به مکانی مقدس شد و مردم برای سکونت خانه های خود را روی تپه و اطراف امامزاده ساختند.

بعدها به دلیل پایین آمدن بستر رود مردم هم خانه های خود را به قسمت های پایینی انتقال دادند.

خوانندگان گرامی؛ اگر به دنبال اجاره آپارتمان مبله با شرابط مناسب و امکانات رفاهی هستید با ما درارتباط باشید.

منبع: www.iranmavaa.ir

آشنایی با محله های تهران – فرودگاه قلعه مرغی

امروزه بسیاری از مسافران اجاره آپارتمان مبله تهران را در الویت قرار می دهند. خوانندگان گرامی می توانند برای سهولت در اجاره آپارتمان مبله تهران با ما تماس بگیرند.

با گذشت زمان وسایل نقلیه ی بشر نیز پیشرفت می کند و به تبع پیشرفت آنها مسیرهایی برای رفت و آمدشان طراحی می شود.

جاده ها، پارکینگ ها ماشین، فرودگاه ها،  گاراژ ها، خطوط ریل آهن برای قطارها و… همگی چیزهایی هستند که به تبع ساخته شدن وسایل نقلیه ساخته شده اند. با ورود وسایل نقلیه به کشور ما نیز تمامی امکانات نامبرده به همراهشان آمدند.

 اکنون روی صحبت ما با اولین فرودگاه ساخته شده در کشور می باشد.

این فرودگاه که قلعه مرغی نام دارد در سال 1301 و به دستور دولت وقت ساخته شد.

ماجرا از این قرار است که انگلیسی ها درخواست اعزام دو هواپیما به ایران را کردند و دولت اقدام به یافتن زمین مناسب برای ساختن فرودگاه کرد.

پس از گشتن های بسیار زمین قلعه مرغی را برای این کار مناسب دیدند و شروع به ساخت فرودگاه کردند. ساخت آنها یک ماه بیشتر به طول نینجامید و پس از آن دو فروند هواپیما از بغداد به ایران پرواز کردند و در قلعه مرغی فرود آمدند.

لازم به ذکر است که تصور این فرودگاه بعنوان اولین فرودگاه ایران تصوری غلط است زیر قبل از آن فرودگاه هایی چون مسجد سلیمان و بندر لنگه سالهای قبل از قلعه مرغی ساخته شده بودند اما اولین هواپیمایی که به دست یک ایرانی فرود آمد در همین فرودگاه قلعه مرغی بود.

 یکی از سرهنگ های آن دوره به نام سرهنگ نخجوان سه سال بعد از ساخته شدن فرودگاه، یعنی در سال 1304 با خلبانی ایرانی به زمین نشست. این پرواز مسیر طولانی پاریس-تهران را طی کرد.

بعد ها این فرودگاه به یک بوستان تبدیل شد که این امر در سال 89 اتفاق افتاد و در اردیبهشت سال 1390 به بهره برداری رسمی رسید.

ایران ماوا مرکزی مطمئن برای اجاره آپارتمان مبله تهران در سفرهای شما به پایتخت.

منبع: www.iranmavaa.ir

آشنایی با محله های تهران – پل رومی(قسمت دوم)

برای اجاره سوئیت در تهران با ما در تماس باشید.

در اصل این نام مربوط به سفارت ترکیه می شود. در آن زمان ها ترکیه را دولت عثمانی می خواندند و عوام آن را نیز روم شرقی خطاب می کردند.

در سالهای 1300 بود که سفیر ترکیه در ایران دستور به ساخت پلی از جنس آهک، گل، ساروج و سنگ بنا کنند.

 به دلیل اینکه این پل به دست عثمانی ها که به نام روم شرقی شناخته می شدند ساخته شد به پل رومی معروف شد.

 پل به شکل طاق ضربی ساخته شد به دلیل اینکه بتواند وزن را تحمل کند و دارای عرض زیادی در حدود 40 متر و طول 25 متر بود. محدوده ی پل از ابتدای خیابان آسفالتی کنونی تا چهارراه دکتر حسابی و جنوب بیمارستان اختر بوده است.

پل رومی را سالهای پیش نابود کردند ولی هنوز هم آن منطقه را بعنوان پل رومی می شناسند. لازم به ذکر است که پل رومی چندین سال بعد از پل چوبی ساخته شد. بسیاری منطقه های این چنینی هستند که دلیل نامگذاری آنها مشخص نیست و برای فهمیدن آنها تنها می توان به قدیمی ها و ریش سفیدان محل مراجعه کرد.

اطراف پل رومی در قدیم نه به آن صورت از ساختمان ها خبری بوده است و نه چیزهایی که امروزه می توان آن ها را مشاهده کرد. در عوض پر بوده است از زمین های کشاورزی و باغداری و همچنین زمین های تقریبا خشک.

یکی از اهالی قدیمی محله به نام فرزانه ثابت می گوید که از حدود 60 سال پیش که یاد دارد این خیابان آسفالته بوده است.

در مورد مالک زمین ها می گوید که بیشتر آنها به دکتر امینی وزیر دولت وقت تعلق داشته اند.

قسمتی در بخش جنوبی پل بوده است که محل عبور درشکه ها بوده است و به دلیل اینکه پر از تیغ و خاشاک بوده است به تیغستان شناخته می شده است.

در شمال این منطقه دو باغ بوده است. یکی به نام مشیرالسلطنه و دیگری به نام تومنی ها. باغ تومنی ها دلیل نامگذاری اش جالب است که مختصرا درباره ی آن توضیحی می دهیم. این باغ، باغ کسی بوده که صاحبش پول لازم بوده است و آنرا به شخصی فروخته و هر چند وقت یکبار تومنی از وی می گرفت.

قسمتی از باغ تومنی ها هنوز هم در ابتدای پل رومی واقع است. قدیمتر ها اطراف پل پر بوده است از درخت های چنار و توتستان و تفریح گاه مناسبی برای مردم به شمار می آمده است. امروزه اطراف این رودخانه را زباله ها فرا گرفته اند اما یاد و خاطره ای آن پل زیبا و آن رودخانه ی خروشان در اذهان مردم باقی است و حسرت روزهای گذشته را می خورند.

اجاره سوئیت در تهران با ایران ماوا

منبع: www.iranmavaa.ir

آشنایی با محله های تهران – پل رومی(قسمت اول)

برای اجاره آپارتمان مبله در تهران با ما تماس بگیرید.

شمیرانات یکی از مناطق تهران است که در گذشته منطقه ای یکپارچه بوده اما امروزه به مناطق متعددی تقسیم شده است.

شمیرانات منطقه ای سرسبز واقع در شمال تهران است که امروزه نقطه ای مرفه به شمار می رود.

هر قسمت این محله از اسم خاصی برخوردار است که در پس آن نیز داستانی نهفته است.

بسیاری از اهالی وجه نام گذاری مناطق شمیران را نمی دانند اما اگر از ریش سفیدان و قدیمی ها بپرسید هویت محله برایتان آشکار می شود.

یکی از این محله هایی که در شمیران واقع شده است پل رومی می باشد. در پایین به توضیح درباره ی آن و علت نامگذاری اش به پل رومی میپردازیم.

پل رومی در اصل یک خیابان است که مناطق اطرافش نیز به همین نام شناخته می شوند. از ابتدای مسیر این خیابان تا چهار راه دکتر حسابیبخش شمالی را دیوارهای سنگی متعلق به سفارت های ترکیه و آلمان فرا گرفته است.

پشت این ساختمان ها هم رودخانه ای در حال گذر است.

رودخانه باعث شده است که حس خاطره انگیزی از گذشته ی شمیران در ذهن مردم تداعی شود.

پرسش هایی از اهالی قدیمی محله در باب نامگذاری خیابان به پل رومی انجام شده است.

یکی از اهالی قدیمی به نام ناصر الیاسی که بیش از 70 سال ساکن این محل بوده است می گوید که محلی که در آن خیابان پل رومی ساخته شده است قبلا محل گذر رودخانه بوده و بر روی آن پل چوبی باریکی قرار داشته است به همین دلیل این منطقه را پل رومی می نامند.

وی می گوید که پدرانش که بیش از 100 سال پیش در این منطقه ساکن بوده اند از این پل بعنوان وسیله ای برای عبور از رودخانه استفاده می کردند.

رودخانه امروزه در کنار خیابان آسفالت شده است. رودخانه ایکه در این محل قرار دارد از کوه های دربند سرازیر می شده و به سرپل تچریش، رودخانه مقصودبیک، باغ فردوس و در نهایت دولاب می رسیده است.

قبلا در اطراف رودخانه زمین های کشاورزی و باغ بوده است و مردم در آنها به کشت و کار می پرداختند. صفای پل رومی بسیار بیشتر از چیزی بوده است که الان مشاهده می شود. به جای خیابان آسفالته رودخانه ای بسیار زیبا بوده که آب و هوای بسیار مناسبی را برای مردم و همچنین آب مناسب برای کشاورزی مردم منطقه را فراهم می نموده است.

با این حال این دلایل برای نامگذاری این منطقه به پل رومی کافی به نطر نمی رسد.

درست است که پلی بر روی رودخانه بوده اما ربطی به نام رومی نداشته است.

اگر به دنبال اجاره آپارتمان مبله در تهران هستید با ما تماس بگیرید.

منبع ; www.iranmavaa.ir