پدر وی آشپز یک سرهنگ فرانسوی بود . خود غلامعلی نیز پیش از رسیدن به ۱۰ سالگی باغبانی این سرهنگ را عهده دار شد.
قلعه عباسیه از گذشته تا کنون تغییرات زیادی داشته است، در دو طرف آن دو قلعه وجود داشته است که یکی از آن ها در خیابان چنگیزی امروز قرار داشته است.
همچنین میگویند که شب ها در باغ های قلعه صدا زوزه ی سگ می آمد که البته بعضی از آنها سگ های خارجی های ساکن در قلعه بوده است. آب این منطقه از چند قنات تامین می شده است. یکی از آنها از ولنجک سرازیر میشده است که به دیکیون معروف بوده است. درون قلعه نیز چند قنات دیگر وجود داشت که آب مورد نیاز باغ ها را فراهم می نمود.
دکتر اشتمپ عمر بسیار طولانی داشت. وی ۱۱۲ سال عمر کرد. استخری که او در شمال قلعه عباسیه ساخته بود در فصل گرما محل تفریحی برای مردم قلعه شده بود. گفته شد که مسلمانان تعلب خدمتکار خارجی ها بودند که البته بیشتر آنها باغدار بودند.
باغهای قلعه عباسیه دارای میوه های متنوع و زیاد بود. در زمستان بارش برف بسیار سنگین بود و در بهار و پاییز نیز باران به خوبی می بارید.
با چیزهایی که از گذشته ی محمودیه گفتیم این موضوع معلوم می شود که محمودیه اصلا شبیه به چیزی که در گذشته بوده نیست. منطقه ای مرفه نشین که دارای مغازه های لوکس و برج های گران قیمت است.
دیگر دور تا دور محله را دیوار فرا نگرفته و از آن همه باغ میوه ی باصفا نیز خبری نیست. در عوض تا دلتان بخواهد ساختمان در این منطقه است. نام افرادی که قلعه را تغییر دادند بر روی بعضی پلاکارد ها نوشته شده است. گفته شد دکتر اشتمپ عمر زیادی کرد اما از جاییکه وارث و یا خانواده ای نداشت، عمده ی زمین های منطقه توسط دو نفر به نام های صفای اصفهانی و کشتکار خریداری شد. صفای اصفهانی فردی خیر بود که به دست وی تعدادی مدرسه دراین منطقه تاسیس شد.
کشتکار هم اولین کارخانه ی مولد برق این منطقه را تاسیس کرد. همچنین یخچالی در سمت شرقی میدان الف امروزی داشت.
دیگر نه از باغ خبری است نه از استخر دکتر اشتمپ و نه از دیوارهای کاهگلی محمودیه. تمام اینها از بین رفته اند و به جای آن ها ساختمان های سر به فلک کشیده و فروشگاه ها ساخته شده اند. تنها چیزی که از محمودیه مانده است یاد و خاطره ی آن در اذهان اهالی قدیمی آن جاست.خوانندگان گرامی؛ اگر به دنبال اجاره آپارتمان مبله با شرابط مناسب و امکانات رفاهی هستید با ما درارتباط باشید.
منبع: www.iranmavaa.ir
